Z wilczego pola cz.7

Mydlnica lekarska

Lubi wilgotne miejsca. Można ją spotkać na brzegach rzek, w zaroślach łąkowych, przy murach.

Korzenie mydlnicy wykopuje się wczesną wiosną lub jesienią. Ziele odcina się na początku rozkwitania. Dzięki zawartości saponin, po pokrojeniu i zmoczeniu, korzeń pieni się i mydli, stąd też nazwa rośliny.

Mydlnica jest typowym roślinnym lekiem wykrztuśnym. Zwiększa wydzielanie śluzu w oskrzelach, ułatwia odkrztuszanie. Jest szczególnie skuteczna przy tzw. suchym kaszlu.

Saponiny mydlnicy działają lekko przeciwbakteryjnie, fungostatycznie, moczopędnie.

Stymuluje przemianę materii, czynność żołądka, jelit, gruczołów potowych. Zewnętrznie stosowana jest jako środek przeciwłupieżowy, przy wypadaniu włosów, egzemach.

Mydlnicę stosuje się do prania naturalnego jedwabiu i wełny.

Należy do roślin trujących. Zbyt duże dawki odwaru mogą powodować podrażnienie żołądka i wymioty.